จุดกำเนิดของข้าวหน้าเนื้อในยุคเมจิ
ย้อนกลับไปในยุคเมจิ (1868-1912) ซึ่งเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ญี่ปุ่นเปลี่ยนผ่านจากยุคซามูไรเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรม ญี่ปุ่นเริ่มเปิดรับวัฒนธรรมและอิทธิพลจากตะวันตก หนึ่งในสิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนคือ “อาหาร” เนื้อวัว ซึ่งเคยเป็นวัตถุดิบที่ไม่ค่อยมีบทบาทในอาหารญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม กลับกลายเป็นที่นิยมในยุคนี้ เนื่องจากคนญี่ปุ่นเริ่มเปิดใจต่อการบริโภคเนื้อสัตว์ โดยเฉพาะในกลุ่มคนทำงานในเมืองที่ต้องการอาหารที่อร่อย สะดวก และให้พลังงานสูง
ข้าวหน้าเนื้อถือกำเนิดจากแนวคิดที่เรียบง่ายแต่ชาญฉลาด นั่นคือ การนำเนื้อวัวมาปรุงรสด้วยส่วนผสมพื้นฐานที่หาได้ในครัวญี่ปุ่น เช่น โชยุ มิริน และน้ำซุปดาชิ แล้วเสิร์ฟพร้อมข้าวญี่ปุ่นร้อนๆ เนื้อสัมผัสนุ่มละมุนของเนื้อวัวที่แทรกด้วยมันเล็กน้อย ผสานเข้ากับความกลมกล่อมของซอส กลายเป็นรสชาติที่ทั้งเรียบง่ายแต่ทรงพลัง จนทำให้เมนูนี้ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว